Ներսես Շնորհալի | Առակներ

Տեսի արհեստ մի ես փոքրիկ,

Հույժ պիտանի և գեղեցիկ.

Ուներ ինքյան երկու դռնիկ

Ությակ թվով պատուհանիկ: (Քերականություն)

Արդ է անթև և անփետուր

Քան ծիծառն երթա ի սուր,

Երկրե երկիր շրջի թափուր,

Դառնա ու գա՝ բերե շատ հյուր: (Գիրք)

Սերմն սև ու ջրաց հոլով,

Դաշտն ներկած սպիտակ բամբկով.

Ի հինգ լուծն հարօրով,

Ի յուրյանց վաստակն ընթանալով: (Թանաք)

Է բանավոր, չէ կենդանի,

Շատ գա ի շուրջ, ոտվի չունի.

Ուր մեծատուն կա արքունի,

Նա համարձակ երթա, խօսի: (Թուղթ)

Գործավոր փոքր և հրաշալի,

Ամեն շրջի անապատի.

Մասունս առնի նա ամենի,

Առաջ բերէ գործ ցանկալի: (Մեղու)

Մորուք ունի ինք զերդ զբոց,

Եվ ի գլուխն ունի զերդ սղոց.

Կնիկ ունի տասնուհնգոց.

Լա ու այլ ընկեր ուզէ այնոց: (Աքլոր)

Գլուխ ունի՝ զերդ զքթոց.

Աչուի ունի ինքն՝ զերդ բոց.

Որժամ խնդիր լինի որսոց,

Զերդ թագավոր խոլրե շատոց: (Առյուծ)

Ոմն բազմեալ ի հողե ձի,

Եվ հանապազ ծափս հարկանի.

Հալավ հագեր զարմանալի,

Թե գինն ասես՝ փող մի չարժի: (Ձիթացպան, ջոթ)

Այն ծառն տես, որ կու ծաղկի,

Տերևն է իր զերդ կաշի,

Նարմով զգեստ մարդկան լինի,

Խիստ վայելուչ և ցանկալի: (Թթենի)

Կին մի նստէր հույժ փառավոր,

Դստերք ուներ շատ ու աղվոր,

Կանաչ հագնի զերդ թագավոր,

Ամենեցուն է ցանկավոր: (Այգի)

Զառ ի վեր ջուր է մեկնած

Ներքո ամուր ավազով փակած,

Ավազն ամեն հրով լցված՝

Մի քան զմի պայծառացան: (Աստղեր)

Նա բարձրանա Այբեն ի Քեն

Եվ խոնարհի դարձյալ անդրեն.

Ամեն գրի հինգ օր իրմեն,

Գնա վեց ամիսն ամեն: (Արև)

Շինեցին զնա ի հողէ,

Հորինեցին ի կրակէ,

Հանին ի կառն փայտեղեն,

Եվ խոցեցին ի աջ կողեն,

Եվ շատ արբին յուր արյունեն: (Խնոցի)

Եկ դու միտ դիր, սիրելի,

Իրք մի ասեմ զարմանալի.

Մեկ ունի մագիլք հավի,

Վազե երես բռնակալի: (Սանր)

Հանց գեղեցիկ հավ իմաստուն,

Ոք չէ տեսել էն ցեղ գիտուն.

Երբ գողն գա, մտանե տուն,

Նա աղաղակ բառնա ի բուն: (Սագ)

Կարի տեսա ես շատ կարուան

Որ կու իջնայր ի խորասան.

Իշուին բոբիկ էր ու անփալան,

Մեկիկ հատիկ բառնան ու գան: (Մրջյուն)

Չորքոտանի է զետ շուն,

Ու ձու ածե զետ զթռչուն,

Խոտ նա ուտե զետ անասուն,

Ունի մզկիթ ու ոսկրե տուն: (Կրիա)

Տուն մի տեսի սպիտակ փռած

Ու սև հավեր ի ներս թառած,

Ձուս ածեին ցեղք ի ցեղաց,

Լեզվավ խոսին բանականաց: (Գիրք)

Պտուղ մի կար խիստ ցանկալի,

Ի ինք գեղեցիկ տեսակ ունի.

Հույժ վայելուչ և պիտանի,

Որ հիվանդաց շարապ լինի: (Խնձոր)

Տես նաև Վարդան Այգեկցի Առակներ, Մխիթար Գոշ Առակներ և Աբովյան Առակներ

Ներսես Շնորհալի | Առակներ

Բաժիններ

Ամենադիտված նյութեր

Լույս է տեսել

Գրիգոր Պըլտեան | Ամերիքա