Պարույր Սևակ | Պատերազմի դաշտում զոհվածներին

Սիրելի իմ, հարազատ իմ, ընկեր իմ,

Որ հանգչում ես այժմ անհայտ մի խորշում,

Ջահել սրտով, անկնճիռ ու անխորշոմ,

Դու իղձերիս, ապրումներիս մտերիմ:

Ես - եղբայրդ՝ տվայտանքով քո հոգու,

Ես - ընկերդ՝ սրտիդ զարկով բաբախող,

Հարազատըդ փարված կրծքիդ սրախող,

Մի վառ հույսով խոր վերքերդ եմ ամոքում:

Գուցե վաղը ես էլ թաղվեմ մի խորշում

Կույր ու դաժան մի գնդակով՝ բութ արճիճ,

Թաղեմ ճակատն իմ անկնճիռ, անխորշոմ:

Ու թող մեռնենք, եղբայր, սիրով ու անճիչ,

Վառ հավատով, որ սերունդները անցավ,-

Կկերտեն մեզ փառքի անմահ հուշարձան...

[1942թ.]

Տես նաև Պարույր Սևակ Բանաստեղծություններ

Բաժիններ