Պաուլ Ցելան | Radix, Matrix - Տարընթերցում

Ինչպես քարին են ասում, ինչպես

դու,

ինձ անդնդից,

հայրենիքից քույր-

-ացած, վաղա-

-հաս, դու,

դու ինձ վաղաժամ,

գիշերվա ոչնչի մեջ,

Այլ-գիշերվա մեջ հանդի-

պած, դու

Այլ-դու.

Այնժամ, երբ ես դեռ չկայի,

այնժամ, երբ դու

չափչփում էիր արտը, միայնակ.

Ո՞վ,

ո՞վ էր այն

ցեղը, սպանված, այն

սև, երկնքում կանգնած՝

Ձողը և ամորձին:

(Արմատը:

Աբրահամի արմատը: Հեսսեի արմատը: Ոչ ոքի

Արմատը – օ

Մեր:)

Այո,

ինչպես քարին են ասում, ինչպես

դու

իմ ձեռքերով այնտեղ

և ոչնչի մեջ ես ձգվում, այդպիսին է

այն, ինչն այստեղ է.

նաև այս

պտղահատակն է բացվում,

այս ցածը

մեկն է վայրի

բացվող պսակներից:

Տես նաև Պաուլ Ցելան Բանաստեղծություններ

Պաուլ Ցելան | Radix, Matrix