Հրանտ Նազարյանց | Նամակ Արշակ Չոպանյանին

Թանկագին Չօպանյան,

Քաջալերված նախորդ հրատարակությանս ըրած ձեր համակիր ընդունելութենէն կը փութացնեմ ձեր երկրորդ եւ երրորդ հրատարակությիւններս զանոնք ձեր ուշադրութեան յանձնելու համար:

Կզգամ որ չափազանց եսապաշտ եղայ յանկարծ ինքնիրմովս զբաղեցնելով ձեզ մինչդեռ պէտք էր նախ խորին ցաւակցութիւնս յայտնել ձեր տկարութեան համար, որ դառնապէս զբաղեցուց զիս երկար ատեն եւ որուն բուժուած ըլլալուն լուրը Թէոդիկէն առնելով՝ անհուն ուրախութեամբ կողջունեմ: Ձեր ապաքինումը ճշմարիտ ցնծութեան շարժառիթ մըն է ոչ միայն ինծի, այլ բոլոր անոնց համար, որոնք ձեզ մօտէն ճանչնալու բաղտը ունին:

Կը հուսամ թէ «Տեմիրճիպաշեանի սիրային նամակները» մոռցըւած հեռաւոր յիշատակ մը պիտի վերզարթուցանեն ձեր մտքին մեջ Եղիայի կյանքէն որուն հետ կարճատեւ ժամանակցութիւն մը ունեցած էք: Իսկ Մառինեթթի ինձմէ աւելի ձեզի պէտք է լայնօրեն ծանօթ ըլլա, միայն շահեկան պիտի ըլլար ինծի գիտնալ ձեր գաղափարը անոր աշխարհհայեցողութեան և գրականութեանը մասին: Եթե «Անահիտով» առիթը չը կարենաք ունենալ անդրադառնալու այդ մասին մեծապէս փափաքելի պիտի ըլլար ինծի լսել ձեզ նամակով:

Սիրով ու հիացումով կը սեղմեմ ձեր ձեռքերը ու կը մնամ միշտ

Ձերդ անձնուէր՝

Հրանտ Նազարեանց