Անվերջ հեռանում,
Դառնում հորիզոն,
Թե՞ հորիզոնն է այնքան մոտենում,
Որ եթե ուզեմ,
Որպես նոր կախարդ,
Իմ զույգ ձեռքերով կարող եմ հունցել
Նրա կապույտը`
Խմորի նման...
Աղմուկ ու ժխոր ողողում են ինձ,
Բայց ինձ չեն կպչում,
Ինչպես ձկանը` ջուրը օվկիանի...
-Իմ... լռությո՛ւնն է:
18.XII.1959թ.
Թիֆլիս
Տես նաև Պարույր Սևակ Բանաստեղծություններ
Պարույր Սևակ | Վերնագիրը վերջում VI 
Reviewed by ՏԱՐԸՆԹԵՐՑՈՒՄ on августа 01, 2017 Rating:
Reviewed by ՏԱՐԸՆԹԵՐՑՈՒՄ on августа 01, 2017 Rating:
