Ջորջ Բայրոն | Առ Աստված

Հորդանանի ափերին

Քայլում է ուղտն արաբի.

Անհավատը աղոթում

Սուրբ Սիոնի բարձունքին.

Եվ Սինա լյառն է պղծում

Բահալապաշտը վայրի,

Բայց քո շանթը, ո˜վ աստվա՛ծ,

Խորը քնած է կրկին:

Այնտեղ, ուր ձեռքդ ջարդեց

Գրասալերը քարյա,

Անտեսնելի մոտեցար

Մոլորյալին ամբարիշտ.

Տեսար նրանց պարելիս

Կուռքերի շուրջն հնօրյա՝

Որոտացիր, և դարձի

Եկան նրանք առընդմիշտ:

Ո˜վ մարդկանց տե՛ր, շողա թող

Բոց նայվածքդ նորից-նոր,

Զսպի՛ր ձեռքը զրկողի,

Զենքը նրա բեր ի բաց.

Օ˜, մինչև ե՞րբ բիրտ ուժը

Պղծի աշխարհը անզոր.

Եվ մինչև ե՞րբ տաճարդ

Պիտի մնա անարգված:

Թարգմանությունը՝ Ս. Տարոնցի

Տես նաև Ջորջ Բայրոն Բանաստեղծություններ

Բաժիններ