Առաջին մաս

Ի˜նչ էլ լինի, երեխանե˜ր,

Ո՛չ մի դեպքում, երեխանե˜ր,

Վեր չկենաք ու չգնաք

Աֆրիկայում զբոսնելու:

Գորիլաներն ահավոր,

Կոկորդիլոսներն ամեհի

Ձեզ երբեք չեն խնայելու:

Կծելո˜ւ են նրանք ձեզ,

Ծեծելո˜ւ են նրանք ձեզ:

Չէ˜, չգնա՛ք, երեխանե˜ր,

Աֆրիկայում զբոսնելու:

Ավազակն է Աֆրիկայում,

Թալանչին է Աֆրիկայում,

Չար,

Ելուզակ,

Արյունարբու Բարմալեյն է Աֆրիկայում:

Նա այլանդակ ու անկշտում՝

Ամբողջ օրը առավոտից

Վազվզում է Աֆրիկայում,

Որ մանուկներ գտնի, ուտի:

Ե՛վ հայրիկը, և՛ մայրիկը

Ծառի տակ նստել,

Ե՛վ հայրիկը, և՛ մայրիկը

 Ասում են այսպես.

«Ահավո˜ր է Աֆրիկան,

Վտանգավո˜ր է Աֆրիկան,

Երեխանե˜ր, ոչ մի դեպքում դուք Աֆրիկա չգնաք»:

Բայց հայրիկը և մայրիկը ննջեցին մի պահ,

Եվ մեր Տանյան ու մեր Վանյան Աֆրիկա փախան:

Ա˜ֆրիկա:

Ա˜ֆրիկա;

Ի˜նչ երկիր է, մե˜ծ ու լա˜վ,

Որքան ասես՝ թո˜ւզ, արմա˜վ.

Ա˜յ քեզ Աֆրիկա,

Հրա˜շք Աֆրիկա:

Մի ռնգեղջյուր թամբեցին,

Զբոսնեցին, ճամփեցին.

Ա˜յ քեզ Աֆրիկա,

Հրա˜շք Աֆրիկա:

Փղերի հետ խելացի

Իծաշարուկ խաղացին,

Ա˜յ քեզ Աֆրիկա,

Հրա˜շք Աֆրիկա:

Նրանց դեմ ելավ գորիլան,

Եվ այսպես ասաց գորիլան,

Ա˜խ, գորիլան, գոռգոռիլան,

Այդ կապիկը մեծաբերան.

«Ծովի խորքում Կարակուլա

Շնաձուկը մարդակեր

Երախը բաց սպասում է,

Սոված-ծարավ սպասում է,

Չէի՞ք դառնա

Նրան կեր»:

«Կարակուլա ցմփորին, ցմփորին,

Կարակուլա լղպորին, լղպորին,

Մենք կխփենք ճիշտ փորին,

Որ դաս լինի բոլորին, բոլորին»:

Շնաձուկը սարսափեց,

Երկտակվեց ու խորտակվեց:

Տե˜ղն է, տե˜ղն է քեզ, շնաձուկ, դաս լինի թող քեզ:

Սակայն ահա ճահիճներով, սրտաճմլիկ ճիչերով,

Գետաձին է գալիս լալով, աղմկելով ու ողբալով:

Տանյան, Վանյան քրքջում են,

Ձեռ են առնում ու ճչում են.

«Փոր է, հա˜, փոր է, հա˜,

Չէ՛, չէ՛, ի՞նչ փոր,

Հո˜ր է, հա˜»:

Իսկ գետաձին վիրավորվեց,

Նեղացավ,

Փախավ, գնաց մեծ բուրգերից էլ

Անցավ,

Լաց է լինում ու կանչում է

Բարձրաձայն.

«Բարմալե˜յ, Բարմալե˜յ, Բարմալե˜յ:

Թե քնած ես, շուտ արթնացիր, քնից ե˜լ,

Այս զզվելի մանուկներին արի կե՛ր,

Սրանց երբեք էլ մի խղճա Բարմալե˜յ»:

Թարգմանությունը՝ Յուրի Սահակյան

Տես նաև Չուկովսկի Հեքիաթներ