Կորնեյ Չուկովսկի | Հեռախոսը

Հեռախոսը զանգեց երկար:

-Ո՞վ է խոսում:

-Փի՜ղն է, եղբա՜յր:

-Ի՞նչ եք ուզում:

-Դեսի՜ց-դենի՜ց:

-Ավելի ճի՞շտ:

-Քաղցրավենի՜ք:

-Իսկ ու՞մ համար:

-Պա՜րզ է՝ որդուս:

-Ինչքա՞ն է պետք:

-Մի հինգ-վեց փութ:

Նա դեռ նո՜ր է կանգնում ոտքի,

Փոքրի՜կ է դեռ,

Շատ չի ուտի:

Եվ նորից զանգեց իմ հեռախոսը:

Այս անգամ խոսում է կոկորդիլոսը.

-Ա˜խ, ցա˜վդ տանեմ, ինքդ որոշիր,

Քանի՞ զույգ է պետք մեզ կրկնակոշիկ.

Ինձ, իմ տիկնոջը

Եվ մեր Տոտոշին:

-Սպասի՛ր հապա,

Հենց անցյալ շաբաթ

Կրկնակոշիկ չե՞մ ուղարկել

Չորս զույգ:

-Հա˜, ճի˜շտ է, ճի˜շտ է,

Վաղո˜ւց են բերել:

Ստացել ենք ու հաճույքով կերել,

Եվ սպասում ենք հիմա անհամբեր,

Որ այս անգամ էլ սիրով կճամփեք

Մի դյուժին համո˜վ,

Մի դյուժին հոտո˜վ,

Փափլի˜կ, անուշի˜կ կրկնակոշիկներ:

Հետո զանգեցին նապաստակները.

-Մրսո˜ւմ ենք, ո՞ւր են մեր թաթնոցները:

Իսկ հետո զանգեց փոքրիկ կապիկը.

-Կորե˜լ է գրքիս սիրուն շապիկը:

Իսկ հետո զանգեց ծուռթաթը՝ գոնչոն,

Ո˜նց է մռթմռթում, աղմկում, գոչում:

-Ա˜րջ ջան, խնդրո˜ւմ եմ, մի քիչ սպասեք:

Մի պահ մտածեք, իսկ հետո՝ խոսեք:

Իսկ նա՝ «մըռթ» հա «մըռթ»,

Իսկ նա՝ «մու» հա «մու»…

Ուզածը ի՞նչ է, բան չեմ հասկանում:

Ձկնկուլները զանգեցին. «Ելե˜ք,

Մեզ համար իսկույն դեղորայք բերեք,

Այսօր գորտեր ենք կերել անհամար,

Փորիկները մեր ցավում են հիմա»:

Իսկ հետո զանգեց չաղլիկ մերունը.

-Սոխակի ձայնը անչափ գերում է:

Կյանքում մենք երբեք

Չենք երգել մեկտեղ,

Ուղարկեք ինձ մոտ,

Միասին կերգենք:

-Չէ˜, ի՞նչ ես ասում, սոխակն աննման

Երբեք չի երգում խոզերի համար:

Ավելի լավ է կանչես ագռավին:

Եվ դարձյալ արջը.

-Փրկեցե˜ք գայլին,

Ոզնի կուլ տվել, չի կարող քայլել:

Ահա այսպիսի անհեթեթություն

Մինչև իրիկուն:

Զանգում են կկուն,

Եղնիկը, կատուն:

Խնդրում են, կանչում,

Պահանջում, պատմում:

Իսկ վերջերս երկու այծիկ

Զանգեցին ինձ ու երգեցին.

-Ճի՞շտ լսեցինք,

Որ գեղեցիկ

Կարուսելներն

Այրվեցին:

-Ա˜խ, հիմարնե˜ր,- ես ասացի,-

Չհավատաք ձեր լսածին:

Կարուսելները չայրվեցին,

Ճոճանակները չփլվեցին,

Լավ կլինի եկող շաբաթ

Այցելեք մեզ ժամը վեցին:

Այծիկներն ինձ չլսեցին,

Առաջվա պես աղմկեցին.

-Ճի՞շտ են ասում,

Որ մեր սիրած

Կարուսելներն

Այրվեցին:

Եկ ու բան հասկացրու այծին:

Իսկ երեկ իրիկուն

Կենգուրուն՝

-Կներե˜ք, հո չե՞մ խանգարում:

Կացարանը չէ՞ Մաքրիլվայի:

Ես կատաղել եմ ու ո˜նց եմ գոռում:

-Չէ˜, կջարդեի, թե ձեռս տային:

-Իսկ Մաքրիլվան ո՞ւր է,

Չե՞ք ասի:

-Չե˜մ կարող ասել:

Զանգահարեցեք մեկ-երկու ամսից:

Երեք օր է

Հանգիստ չունեմ,

Քուն չունեմ:

Տունս արդեն գժանոց է,

Տուն չունեմ:

Հենց աչքերս փակեցի,

Զանգեցին:

-Ալլո՛, ո՞վ է:

-Ռնգեղջյուրն է, լսե՛ք ինձ:

Թե չհասնեք,

Ուրեմն՝ վե˜րջ:

Գետաձին է սուզվել մոտիկ ճահճի մեջ:

-Ճահճի մե՞ջ:

-Այո˜, այո˜…

Նրան փրկել մենք չենք կարող

Ոչ մի ձևով…

Կխորտակվի˜,

Կխեղդվի˜,

Կմահանա˜,

Դու հոգնած ես,

Բայց ի՞նչ արած,

Մե˜ղք է նա:

Եկա˜, եկա˜:

Ես չեմ հոգնել,

Թե կարող եմ, նրան կօգնեմ:

Օ˜ֆ, ծա˜նր ու դժվա˜ր բան է

Գետաձիուն ճահճից հանել:

Թարգմանությունը՝ Յուրի Սահակյան

Տես նաև Չուկովսկի Հեքիաթներ

Կորնեյ Չուկովսկի | Հեռախոսը

Բաժիններ

Ամենադիտված նյութեր

Լույս է տեսել

Գրիգոր Պըլտեան | Ամերիքա