Պարույր Սևակ | Զարմացնում եմ

Ահավասիկ այս խնձորը՝

Մեղրածորը,

Կամ այս դեղձը՝

Անձեռակերտ-անստեղծը...

Սա մի պատառ կերպափոխված արեգակ է.

Զովություն է այստեղ դարձել նրա տաքը,

Հոսուն հուրը ստացել է մի հստակ ձև,

Շողն ու լույսը փոխվել գույնի, համ ստացել:

Եվ այս՝ գիտե՞ք ինչի՛ համար,

Միայն նրա՛, որ մեզ համար

Արեգակը դառնա հարմար.

Որ այս դեղձը պոկենք հիմա,

Աղվամազոտ դունչը շոյենք,

Այս խնձորով նախ հիանանք՝

Ա՛յս կողմ շուռ տանք,

Ա՛յն կողմ շրջենք

Եվ - թե հանկարծ սրտներս ուզի -

Ոչ այս - ոչ այն՝ բռնենք կրծենք:

Տարօրինակ բան չեք կարծո՞ւմ,

Որ արև է մարդը կրծում...

20.XI.1957թ.

Մոսկվա

Տես նաև Պարույր Սևակ Բանաստեղծություններ

Բաժիններ