Շա՜տ ու շա՜տ մարդիկ ինձ գիշեր-ցերեկ
Ե՛վ խրատներ տվին և՛ շատ խորհուրդներ.
Ինձ ասում էին. «դեպքին սպասե՛ք»,
Եվ սպասեցի շա՜տ ու շա՜տ օրեր։

Բայց այդ խրատներին ականջ դընելով,
Քաղցածությունը հոգիս կըհաներ,
Թե բախտը մի օր ինձ չըխղճալով,
Չուղարկեր երգչիս սրտացավ ընկեր։

Եվ նո՛ր ընկերս փրկարար ձեռքով
Կերակրեց ինձ կուշտ, ցրվեց իմ վշտերն.
Կուզեի փարել ես նորա վըզով,
Բայց… ա՜խ, դժվար է… Ե՛ս եմ այդ ընկերն։

Թարգմանությունը՝ Ալեքսանդր Ծատուրյան

Տես նաև Հայնրիխ Հայնե Բանաստեղծություններ