Իսկ արկածները սարսափելի էին։ 
Մի անգամ, Լոնդոնի շրջակայքում զբոսնելիս, շատ հոգնեցի և պառկել, հանգստանալ ցանկացա։ 
Ամառվա օր էր, արևն անխիղճ կերպով այրում էր։ Ես երազում էի հով տեղի մասին, մի ճյուղառատ ծառի տակ։ Բայց մոտիկ տեղերում ծառ չկար և, հով տեղ փնտրելով, մտա մի հին թնդանոթի փողն ու իսկույն խոր քուն մտա։
Իսկ պետք է ձեզ ասեմ, որ այդ օրն անգլիացիները տոնում էին իրենց հաղթությունն իսպանացիների դեմ և թնդանոթ էին արձակում։ Այն թնդանոթին, որի մեջ ես քնած էի, մոտեցավ թնդանոթաձիգը և արձակեց։

Բարոն Մյունհաուզենի հեքիաթը համառոտ կարդա Այստեղ