Իվան Կռիլով | Խոհարարն ու կատուն

Իվան Կռիլով

Խոհակերին մէկը կար՝ իրեն համար կարդացող,

Կարդմունքէն ալ աւելի՝ իրեն արհեստը գիտցող.

Սա չեմ գիտէր ինչպէս կըլլայ՝

Սանահարին խօսքովը թէ փողովը

Մէկ իրիկուն մը կելնէ կերթայ

Գինետունին ժողովը.

Խոհակերոցին ըսես պահապան՝

Մըկանց դէմ կատուն կըձըգէ աղան:

Դառնայ տուն գայ, տեսնէ որ ինչ կընայիս.

Կարկանդակը կըտոր կըտոր

Գետին թափած անդին ասդիս,

Բամբուլ կատուն խոլոր մոլոր

Կըկզած հեռուն տակառի մը ետեւ

Այ անըզգամ Բամբուլիկ,

Այ որկրամոլ կախուլիք,

ըռմըռալով կը կըրծէ խորոված հաւը:

Քեզ ատենով խելօքութեան կը բերէին օրինակ,

Հիմա դուն, թիւ աներէս,

Ինքըդ խաղք ու խայտառակ,

Ինձ ալ ամօթ կը բերես,

Դըրացիներն որ լըսեն`

Գիտես ինչեր պիտի ըսեն.

Բամբուլ կատուն խարդախ ու գող է եղեր,

Բամբուլը ոչ թե մառան,

Ոչ ազպարը պէտք է թողուլ՝ ոչ առան.

Նա կատու չէ, գայլ է անգութ, չար գազան,

Ոչխարներէն հեռու Բամբուլն անպիտան,

Նա Բամբուլ չէ, պատիժ, կըրող ու մահ է:

Մեր ճարտասանը լեզու թափելով

Խիստ շատ բան ըսաւ հեւքով փըրփըրալով,

Բայց ի՞նչ օգուտ, զուր էր սըրինգ փըչած

Բամբուլիկը կերաւ լափեց խորովածը:

Թարգմանությունը՝ Գաբրիել Այվազովսկի

Տես նաև Իվան Կռիլով Առակներ

Բաժիններ