Մութ գիշերս, ինչպէս սիրտս ալ.
Եւ թուխ ալիք մշտափրփուր
Վանայ ծովուն ծիածաւալ
Հառաչանօք լի են տըխուր:
Գոց են ամպով աստղունք… եւ յոյս.
Դեռ շատ հեռու է Արշալոյս:
Ո՜վ նազուհի դուստր ի Մեհեկ,
Շուշան եւ վարդ դաշտաց մերոց,
Եկո՛ւ, եւ հօռդ ծերուկ ու հէք,
Առաջնորդէ՛ ի Ձորն Հայոց:
Գոց են ամպով աստղունք… եւ յոյս.
Դեռ շատ հեռու է Արշալոյս:
Քու սիրատարփ, կտրիճ Արտակ
Տխուր երգեց, ո՜հ, այս գիշեր.
Սէրն էր երգոց իւր նըպատակ,
Բայց Թորգոմայ զաղէտսն յիշէր.
Գոց են ամպով աստղունք… եւ յոյս.
Դեռ շատ հեռու է Արշալոյս:
«Ո՜հ, ինչուան ե՞րբ հաճոյք եւ սէր
Առանց սուգի պիտի չըլլան.»
Այսպէս ի քնարն իւր նա երգէր,
Ուր արցունքով աչք մեր լըցան.
Գոց են ամպով աստղունք… եւ յոյս.
Դեռ շատ հեռու է Արշալոյս:
Հոս են շիրիմք մեր նախահարց,
Նոճ մի ունի ամէն դամբան.
Երբ փոթորիկ գոռայ յանկարծ,
Հեծեն՝ ննջող ոգւոց փոխան.
Գոց են ամպով աստղունք… եւ յոյս.
Դեռ շատ հեռու է Արշալոյս:
Հին են ցավերս,, հեծեմ եւ ես.
Ժամ է իջնամ ի գերեզման,
Երթամ վեհից Հայոցն ի տես,
Վանայ կոհակք թող զիս ողբան:
Եւ դու Մեհեկ, կուլա՞ս անյոյս,
Ո՜չ, ո՛չ, հընա՛… գայ Արշալոյս:
Տես նաև «Գնացէ´ք, իմ տաղք»
Մկրտիչ Պեշիկթաշլյան «Ծերն Վանայ» 
Reviewed by ՏԱՐԸՆԹԵՐՑՈՒՄ on января 31, 2016 Rating:
Reviewed by ՏԱՐԸՆԹԵՐՑՈՒՄ on января 31, 2016 Rating:
