Յոսիֆ Բրոդսկի | Բանաստեղծություններ

Ռոտերդամյան օրագիր

Ռոտերդամում անրձև է: Չորեքշաբթի: Մթնշաղ:

Բաց անձրևանոց, ես վեր եմ քաշում օձիքս:

Չորս օր ռումբերը տեղացին քաղաքին,

Ու քաղաք չմնաց: Քաղաքները խաղաղ –

Մարդկանց պես չեն թաքչում մուտքերի մուժում

Տարափի ժամին: Տները, փողոցները

Այս դեպքում չեն գցում խելքները,

և, պարտվելով, չե՛ն կոչում վրեժի:

Հուլիսյան կեսօր: Կաթկթում է վաֆլին

որովայնի վրա: Երգչախումբ մանկանց ձայների:

Շուրջբոլոր՝ նոր խմբեր՝ մասնաշենքերի:

Նրանով են նման Կորբյուզիեն և Լյուֆտվաֆեն,

Որ երկուսն էլ տքնել են ի սրտե

վերափոխելու Եվրոպայի կերպը:

Ինչ մտահան կանի ցասման մեջ կիկլոպը,

Այն սթափորեն մատի՜տը կավարտի:

Ոնց էլ դարմանեն օրերը, բայց կճատ ձեռուոտը

Տեսնելով, որ նպատակից զատ այլ միջոց չունի,

Կսկծո՜ւմ է: Եվ դրանով էլ զորեղ է՝ համադարմանից:

Գիշեր: Երեք տասնամյակ հետո,

ամառվա խոշոր աստղերի լույսով խմում ենք գինի

քսաներորդ հարկի բնակարանում –

մակարդակի վրա, նվաճված արդեն

օդով աստ հասած թռչողների կողմից երբեմնի:

Բեվեռախույզը

Կերվել են արդեն շնորը բոլոր: Մի էջ ճերմակ

չի մնացել օրագրում: Եվ բառերի հուլունքը

ծածկել է լուսանկարը հարսնացուի, նրա այտի տակ

ճանճն ինչ խրոցով է մեխված – տարակուսանք է:

Հետո- քրոջ նկարն է: Չի խնայում քրոջը նա-

Խոսքն է՝ նվաճած լայնության մասին:

Եվ ոսկրախտը, ազդրով դեպի վեր, սկսում է սևանալ,

Ինչպես գուլպան է վարիետեի կույսի:

***

Ես ոչ թե խելքս եմ թռցրել, այլ այս ամռան հոգնատանջն եմ:

Մի շապիկի համար կոմոդն եմ խցկվում- կորսված է օրը:

Լիներ, շո՜ւտ լիներ, գար ձմեռը, այս ամենը ջնջեր-

մարդկանց, քաղաքները, բայց սկզբի՜ համար կանաչ խոտերի:

Սկսել եմ քնել առանց շոր հանելու կամ կարդալ անծանոթ

Գրքի մի էջից, քանի դեռ տարվա բեկոր մանրությունը,

Ասես թե կույրից հեռացած շան լակոտ,

ասֆալտն է անցնում կարգված տեղից: Ազատությունն

այն է, երբ բռնակալի բռում քո երկիրը դու չե՛ս մտաբերում,

իսկ թուքը բերանիդ խոռոչում քաղցր է, քան հալվան Շիրազի,

ու թեև ուղեղդ է ոլոր, որպես ոչխարի եղջյուրը,

ոչի՜նչ, ոչի՜նչ չի կաթկթա ակնաբիբերիդ լազուրից:

***

Նրանք, ովքեր չեն մեռնում, ապրում են

մինչև վաթսունը, յոթանասունը,

ծախում են դրկիցին, թխում են հուշեր,

ոտքերն են փախս գցում:

Ես ակնապիշ նայում եմ նրանց

Դիմագծերին, ինչպես Միկլուխո

Մակլայը դաջվածքանկարներին

Մոտեցող

Վայրենիների:

Թարգմանությունը՝ Շանթ Մկրտչյան

Տես նաև Գիյոմ Ապոլիներ Բանաստեղծություններ, Վելիմիր Խլեբնիկով Բանաստեղծություններ և Ժակ Պրևեր Բանաստեղծություններ

Յոսիֆ Բրոդսկի | Բանաստեղծություններ

Բաժիններ

Ամենադիտված նյութեր

Լույս է տեսել

Գրիգոր Պըլտեան | Ամերիքա