Ֆրիդրիխ Շիլլեր | Հեկտորի հրաժեշտը

Անդրոմաքե

Հեկտորն ընդմիշտ հեռանում է ինձանից

Անդ, ուր անհաղթ Աքիլլեսը քինալից

Ահեղ զոհ է Պատրոկլեսին մատուցում:

Որդիդ ումի՞ց նիզակ նետել սովորի,

Երկրպագել աստվածներին աշխարհի,

Երբ կլանի քեզ Օրքուսը անկշտում:

Հեկտոր

Քա´ղցր իմ կին, մի´ մորմոքիր վշտաձայն,

Մարտնչելու իմ վճիռն է անսասան.

Իմ բազուկն է Պերգամին վիգ ու նեցուկ:

Փրկեմ օջախն աստվածների սրբազան,

Ընկնեմ որպես իմ հայրենյաց պահապան,

Անդարձ իջմեմ Ստիքս գետը տրտմաշուք:

Անդրոմաքե

Չեմ լսելու զենքիդ շառաչն ես արդեն,

Սուր ու զրահ սրահում լուռ կհանգչեն,

Կկործանվի Պրիամոսի ցեղն հզոր:

Կիջնես այնտեղ, ուր արև չի ճառագում,

Անապատում Կոկիտոսն է միշտ սգում,

Եվ Լեթայում կմեռնի քո սերն անզոր:

Հեկտոր

Ողջ կարոտն իմ, բոլոր խոհերն իմ, ավա~ղ,

Սուզվելու են Լեթա գետի մեջ խաղաղ,

Բայց ո´չ սերս. նա սերս չի~ կլանի:

Լսի´ր. վայրագն է մոլեգնում բերդից դուրս…

Ի´նձ տուր սուրս, թո´ղ արցունքդ այդ անհույս.

Սերն Հեկտորի Լեթա գետում չի~ մեռնի:

Տես նաև Բալլադներ

Բաժիններ