Ջորջ Բայրոն | Արցունք և ժպիտ

Դու լալիս էիր, և արցունքը լի

Ծածկել էր կապույտ աչքերդ պայծառ.

Եվ ինձ թվաց, թե այդ հիանալի

Մանուշակներն են ծածկված ցողավառ:

Դու ժպտում էիր, և շափյուղայի

Փայլն անհետացավ և ցնդեց անդարձ.

Եվ կենսատու ցոլքն արդեն ավելի

Հզոր փողփողեց քո աչքերում թաց:

Այդպես ամպերն են առնում արևից

Փափուկ ու թանձր համբույրի թույրեր,

Որին իրիկվա մութը մերձակից՝

Անզոր է արդեն երկնքից վանել:

Եվ արցունքից վերջ ժպիտն է ահա

Մաքրափայլ բերկրանք պարգևում մտքին.

Եվ, որպես արև, մեր սրտի վրա-

Ետևից թողնում մի լո˜ւյս խնդագին:

Թարգմանությունը՝ Ս. Տարոնցի

Տես նաև Ջորջ Բայրոն Բանաստեղծություններ

Բաժիններ