Ինտրա | Առ հեռաւոր շոգենաւն


Ծովուն անհո՜ւն կապուտակին վերայ նա՜ւ,
Ո՜ր կը սահիս դէպ հորիզոնն անդ հեռի՜ն,
Ո՜ւր չերեւի՜ր մի հըրուանդան իսկ բընաւ…
Եւ ուր ծփան մի քանի ամպք յեթերին…:

Ո՞ր կը սահիս, ո՜ նաւ, առանց դադարման
Անհունութեանց միջեւ երկու կէ՜տ չնչին…
Նա՜ւ… առանձի՜ն խաղաղ ուղւոյդ վըրա՛ն սահման,
Զոր փոթորիկք այերց խռովել երկընչին…

Ջինջ է երկին. Խաղա՜ղ կապո՜ւյտ և անհուն.
Անծայրածի՜ր ծովն ալ… ո՜ նաւ դու հանդուգն.
Չերկընչի՞ս դու… չմտածե՞ս այդ պահուն
Ամբուռքն ահեղ, յոգնակոհա՜կ ջուրց այլ թուքն…:

Չերկընչի՞ս դու, ո՜ շոգենա՜ւ հեռաւոր…
Կէտդ աննշան անհունութեան մէջ այդ լուռ,
Ջուրց կապուտա՜կ տարածութեան վերայ, որ
Տա՛յ ծնունդ գուցէ գիշերն ալեա՜ց միահամուռ…

Այո՜, գիշերն… խավարտչտի՜ն, մռայլամա՜ծ…
Որ պիտ հասնի, յորժամ շըքեղն վերջալոյս
Նուաղի՜ տակաւ, ո՜ շոգենաւ, քու դիմաց,
Ի արեգն ի ջուրս ընկղմվելով երբ տայ խոյս:

Պիտի քայլե՞ս դու շարունա՜կ, երկնի տակ,
Ջուրց այդ անեզ՜ր տարածութեան վերայ, նա՜ւ,
Թողլով քո յետս մի ծիր նրբի՜ն, ըսպիտա՜կ,
Որ պիտ տակաւ անհետ ջուրց տակ լինի ընդ բնաւ…

Ո՞ւր կը դիմես, ո՞ւր կը սահիս ընդ երկար
Այդ անարա՜տ կապուտին վրայ այս պահուն՝
Բի՜ծ մի թխգոյն, ծովագնաց նա՜ւ, դու եղար,
Ա՜յնքան փոքրիկ, որքան ծովն է մե՜ծ, անհու՜ն…

Ի հորիզոնն սպիտակ ամպք երկնաչու,
Յամպախաղաց այերս տակաւ կը ծփան…
- Նոցա՜ մենիկ տենչաս հասնիլ, եւ ինչո՞ւ…
- Այլ գունդն ամպոց կը շարունակէ՜ իւր ճամբան…:

Յո՞ կը դիմես… հորիզոնին վերայ ա՜նդ,
Հեռի՜ն, չըկա՜յ մշուշապատ կղզի մը հոն
Չերեւիր բնաւ գլուխ մի կամ սարաւանդ
- Այլ լոկ անհո՜ւնն, այլ անծանօթն հորիզոն…:

Յո՞ կը դիմես… հորիզոնին վերայ ա՜նդ,
Չէ՜ եզերեալ ծովն հեռաւո՜ր լեռներէ…
- Լո՜կ ամպոց գունդն սպիտակ անդ երերայ
Եւ հորիզոնն, անշա՜րժ, տարտամ կը նիրհ՝…:

Ծուխդ թեթեւ իմն կը տարածուի յօդս անդ փոյթ
Կը տատանի կերթայ նհետիլ անդ յերկին.
Եւ ըսպիտա՜կ հետքդ այլ, ո՜ նաւ, օձապտոյտ,
Ի ջուրս կորչի՜,… մինչ յար սուրա՜ս դու հեռին…

- Գոգցես հոգի՛ն ես, շոգենաւդ հեռակայ,
Անշունչ դիոյն՝ որ ի ծովափն անդ ննջէ…
Եւ զոր կոհակն մեղմի՜ւ թանալ սուրայ գայ,
Ի տխրագի՜ն եւ խո՜ւլ շաչիւն որ հնչէ…:

Գոգցես հոգի՜ն ես դու անշարժ դիակին…
Որ անջատուած կը խուսափի՜ս, հեռանա՜ս,
Թռչիլ անհո՜ւնն դէպ յանծանօթն, դէպ յերկի՜ն,…
Դիոյն հոգի՜ն… որ պիտ ընդհուպ վերանաս…: -

Ի՜նչ է, թռչո՜ւն ծովային, քո նպատակ.
Զի՜նչ նել սուրաս այժմիկ վերայ ջուրց համակ…
- Ծովահինի՞ց նաւ մես դու, ա՜հ, ասպատակ,
Թերկրախոյզ՝ որ, գտնել փութաս նո՜ր ցամաք…:

Ծովահէն նա՜ւ դու որ – գո՜ւցէ – առանձին
Կերթաս ընկնիլ առագաստի մը վրա հարուստ…
Եւ առնուլ զայն, որպէս հաւի մը վերան ցին՝
Զայն հափափել սրանայ զերթ շա՜նթ ի վերուստ…:

Երկրախո՞յզ մը ես…, վաճառական… - չը գիտե՜մ,
Զինչ եւ լինիս, յո՛ եւ դիմես, շա՜տ հեռի՝
Չէ՛ փոյթ… սակայն, չերկնչի՞ս դու երկնի դէմ,
Շանթէն՝ որ մռայլ յամպս յեղակարծ կը վառի…:

Նա՜ւ… գուցէ ծովն ոտիցդ տակ փըրփըրի՜,
Եվ շառաչող կոհակներ քե՜զ դէմ թափէ…
Եւ տատանի՜ս, ցամաքներէն, ա՜հ հեռի՜,
Մինա՜կ՝ մէգին մէջ, կոհակաց դէ՜մ, բա՛բէ,

Եւ թանձր ամպոց տակէն, դժբա՜ղդ, յայնժամ մերթ,
Տխրա՜ծ լուսնին, ա՜հ, խուսափո՜ւկ դէմքն ալ վառ,
Դիտէ տխո՜ւր երերակո՜ծ հէգ կայմերդ,
Անօգնական՝ … եւ գոգ գոչէ քեզ.- «Թշուառ…»

Գուցե ալիք յոգնածուփ, յոլովախուռն
Յիւրեանց անդունդս խավարչուտ տան քեզ կուլ…
Գուցե կորչիս իսպառ, հասած վըհին դուռն,
Մեծաշառաչ յալիս՝ յանդունդ խոր զանխուլ…

Անհուն ուղիդ հանդարտ՝ լինի՜, նա՜ւ, գուցէ,
Մշտնջենի՜ քո գերեզման… - ա՜հ, աւա՜ղ
Եւ կոյտն ալեաց մարմինդ իսպա՜ռ այլ գոցէ՝
Եւ կորչի՜ս դու, կըսեմ, նա՜ւ, հետախաղաղ…:

- Եւ կամ գուցե կապոյտ երկինն այդ անամբ
Մռայլամած ամպո՜վք ծածկի…- չե՞ս կարծեր…:
Եւ հանկարծուստ նոքա պատռին որոտմամբ.
Եւ դո՛ւրս սլանան ահեղ շանթին բո՜ց, կայծե՜ր…

Եւ երկնքէն ուղղորդ վերայ քո ընկերին,
Հրդեհելով յոչի՛նչ մատնել, նա՜ւ, զքեզ…
Մինչ հրացայտ ծուխն բարձրանայ վե՜ր, դէպ յերկի՜ն,
Իբր հուսկ անէ՞ծք առ շանթ, մարմնե՛դ բոցակէզ…

Կամ հոսանուտ փրփրոտ կոհակք այլ համուռ,
Մըղե՛ն, զքեզ մի ժեռուտ, մըթի՜ն հրուանդան,
Ոյր ապառաժ սեպ կողին դէմ ամրակուռ՝
Լինիս ուժգին ջարդակոտո՜ր ի մըթան…

Եւ երբ այգուն ծագի արեւն անդ, հեռի՜ն
Բա՜բէ… աստ անդ… լո՛ւռ ծովափի մը վրա ամայի,
Չարաշշուկ բեկո՜րք հինգ վեց ծփան լըռի՜ն…

***
Ա՜հ սոսկալի՜ մտածումներ, …ա՜լ հերի՛ք…
Նա՜ւ հեռաւոր, նա՜ւ անվեհեր, նա՜ւ յանդուգն,
Որ առ ոչի՜նչ կը գրես կայծակն եւ մրրիկ.
Զայրո՜յթ ծովուն յոգնակոհակ, հո՜ղմն եւ բուքն…

- Սահե՜ ուրեմն… ո՜ շոգենաւ դու անահ…
Թո՜ղ վերջալոյս քեզ չլինի՜ աղիտաբեր…
Երկինն անամպ, լու՜ռ ծովը քեզ ժպտի՜ն, ա՜հ,
Արեւն լուսին՝ քեզ ուղեցոյց զո՜յգ լապտեր…

Վերջալուսոյն յետին շողեր շառագոյն,
Թո՜ղ քո կայմեր եւ կողդ ներկե՜ն կարմիր, հեղ մը…
Եւ գիշերաց մելամաղձի՜կ թագուհւոյն՝
Լուսնին՝ արծաթ ցո՜լք թող գըգուե՜ն ըզքեզ մեղմ…:

Եւ դու սահի՜ս դէպ հորիզո՜նն անդ, հեռի՜ն…
Ուր չերեւի՜ր մի հըրուանդան իսկ բընաւ…
- Որպէս ամպիկն այն երկնաչու, յեթերին՝
Դո՜ւ ալ՝ ծովո՜ւն կապուտակին վերայ… նա՜ւ…:

Տես նաև Եղիա Տեմիրճիպաշյան Մահակենդանություն

Ինտրա | Առ հեռաւոր շոգենաւն Ինտրա | Առ հեռաւոր շոգենաւն Reviewed by ՏԱՐԸՆԹԵՐՑՈՒՄ on мая 17, 2017 Rating: 5
Технологии Blogger.